Motu Proprio

Autonomen verwijzen regelmatig naar de Motu Proprio 2013 waarin de Paus opdracht gegeven heeft om de geboortetrust vrij te geven.
Laten we eerst eens kijken wat een Motu Proprio is.

Een motu proprio is een pauselijke document dat een paus op zijn eigen initiatief uitvaardigt. Het behandelt een onderwerp dat de paus persoonlijk ter harte gaat. Een dergelijk document is niet aangevraagd of behandeld door een afdeling van de Romeinse Curie, het apparaat dat het pauselijk leergezag ondersteunt en uitoefent.

Het Latijnse woordenpaar motu proprio betekent ‘uit eigen beweging’. Een motu proprio is een pauselijk schrijven waarvoor de paus zijn eigen beweegredenen heeft en dat hij op eigen gezag uitbrengt. Vaak behandelt het een kerkorganisatorisch onderwerp. Ook kan een paus bepaalde besluiten op administratief of kerktuchtelijk gebied middels een motu proprio afkondigen. Door het document het predikaat motu proprio te verlenen, geeft de Romeinse pontifex aan dat hij bij machte is op eigen initiatief te spreken en te handelen. Aan een motu proprio ligt dus niet het advies van een kardinaal of een dicasterie (afdeling van de Romeinse Curie) ten grondslag.

Over het algemeen heeft een motu proprio de vorm van een brief, waarin al dan niet een decreet wordt uitgevaardigd. Het document is meestal geschreven in het Latijn of het Italiaans. Tegenwoordig zijn vertalingen in het Duits, Engels, Frans, Spaans en Portugees snel te vinden op de website van het Vaticaan.

Bron: https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/m/motu-proprio

Wat staat er in de Motu Proprio van 2013?

Dit decreet, onder de naam “Ai nostri tempi” (in onze tijden), actualiseert het strafrecht van het Vaticaan. De Motu Proprio zegt dus niets over wetgeving buiten het Vaticaan. De aanleiding zijn de situaties die de katholieke Kerk de afgelopen jaren ernstig op de proef hebben gesteld (seksueel misbruik). Daarnaast verbetert de Paus de strijd tegen de criminaliteit door de samenwerking met internationale gerechtelijke instanties te verbeteren. Het is dus andersom dan autonomen beweren. Deze Motu Proprio schrijft niet internationaal de wetten voor maar past de wetten van het Vaticaan juist aan op internationale wetten.

Als je de tekst leest, dan zie je dat er helemaal niets wordt genoemd van de zaken die autonomen beweren te lezen in de Motu Proprio. Niets over levende mensen van vlees en bloed versus fictieve personen. Niets over het geboortetrust. Niets over oorlogsrecht of zeerecht.

Sterker: er staat zes keer het woord “persoon” of “personen” in. Als dit stuk dan zo baanbrekend zou zijn voor de autonome gedachte, dan zou daar “levend mens” hebben gestaan. Maar dat staat er niet.

Ga er dus niet van uit dat autonoom leven wordt voorgeschreven door de Paus en dat de Paus wereldwijd de wetgeving bepaalt.